No to zaparzamy swój ulubiony gatunek herbaty

Sposób przygotowania herbaty ma decydujący wpływ na to, co będziemy mieć w filiżance oraz czy będzie nam to smakować, czy nie... Z ciekawostek, Polska jest drugim pod względem spożycia herbaty krajem w Europie. Szkoda tylko, że są to herbatki w torebkach ekspresowych:( 
Załamujące jest również to, że to co zostało wrzucone do tej małej torebeczki   to nic innego jak resztki z całego dnia produkcji wsypane wieczorem w skarpety pracowników, a rano z "aromatem" paczkowane w papierki z recyklingu ( to oczywiście moja wersja - wszelkie prawa zastrzeżone :-)), bo co to może być, jeśli można kupić "herbatę" 100 torebek za 3 - 4zł...Na szczęście coraz więcej ludzi próbuje herbat i wraca po kolejne i to jest pocieszające, natomiast  nasza wiedza, jak je "doprawić" aby się w nich zakochać, jest mała lub wręcz żadna. W swojej herbaciarni nie raz się o tym przekonuję słysząc: ZIELONA MI NIE SMAKUJE- a na pytanie jak je Pan/Pani zaparza słyszę - zwyczajnie, gotuję wodę i zalewam. 
Takie przygotowanie herbaty z pewnością nie wydobędzie z niej ani smaku, ani jej drogocennych właściwości. 
A w przypadku herbat białych i zielonych sposób zaparzenia ma kluczową role w tym aby otrzymać doskonały wręcz idealny napar.
No to zaczynamy:)

Gotowanie wody

Można i tak gotować wodę :-)

Wydawać by się mogło, że nie ma nic prostszego, jednak to błędne przekonanie. Dlaczego? A no dlatego, bo żeby wydobyć pełnię smaku i aromatu z herbaty należy nauczyć się gotować wodę do tzw. "białego wrzenia". W żadnym wypadku nie wolno przegotować wody przeznaczonej do zaparzania herbaty.
Proces wrzenia wody jest dość złożony i składa się z trzech etapów. Pierwsze stadium rozpoczyna się odrywaniem pęcherzyków powietrza od dna i ścian czajnika - zaczynają się one pojawiać na powierzchni wody. W drugim stadium wrzenia pęcherzyki te masowo unoszą się ku górze powodując lekkie zmętnienie, a nawet zbielenie wody. Ten właśnie etap nazywamy "białym wrzeniem" Etap ten trwa bardzo krótko i szybko przechodzi w trzecie stadium - wrzenie intensywne i burzliwe.
Przegotowana woda znacznie pogarsza jakość herbaty. Pozbawiona dużej ilości tlenu woda dodaje naparowi twardości, zubaża go i powoduje prawie całkowite ulotnienie się aromatu herbaty. A tego przecież nie chcemy...Natomiast woda niedogotowana (znajdująca się w pierwszym stadium wrzenia) obniża jedynie ekstraktywność herbaty, nie przyczyniając się do znaczącego pogorszenia jakości herbaty.
Pamiętać należy, że nie wolno kilkakrotnie gotować tej samej wody, gdyż herbata zalana taką wodą w znacznym stopniu straci swój smak i aromat.

Dawkowanie herbaty

Bardzo ważne jest odpowiednie dawkowanie suszu, gdyż to właśnie od jego ilości zależeć będzie smak naszej herbaty. Nie należy go brać zbyt dużo, gdyż w przypadku zielonych herbat przedawkowanie może ujemnie odbić się na smaku. Ogólna zasada mówi, że wsypuje się jedną łyżeczkę herbaty na jedną filiżankę. Jeśli dysponujemy herbatą łamaną, to wsypujemy płaską łyżeczkę, jeśli liściastą, to wsypujemy czubatą łyżeczkę. Zaparzając herbatę w czajniczku możemy wsypać dodatkowo jedną łyżeczkę suszu.

Czajnik

Dobrym zwyczajem jest parzenie herbaty w czajniczkach. Należy jednak pamiętać aby przed zalaniem herbaty czajniczek podgrzać wlewając do niego na kilka chwil gorącą wodę żeby podgrzać jego wnętrze. Gorącą wodę wylewamy, wsypujemy herbatę i ponownie zalewamy ją wodą o odpowiedniej temperaturze. Do parzenia herbaty nadają się czajniczki ze wszystkich materiałów, z wyjątkiem plastikowych i ceramicznych  (te ostatnie mogą być stosowane tylko do jednego gatunku herbaty- pisałem już o tym w pierwszym rozdziale), które mogą zmieniać smak herbaty. Bardzo ważny jest również kształt i wielkość czajniczka w którym przygotowywany ma być napar. Najlepsze są czajniczki okrągłe i pękate, które pozwalają na swobodne rozwijanie się liści herbaty podczas zaparzania.

Przydatne akcesoria

Sitka - w przypadku sitka obowiązuje zasada - im większe, tym lepsze. W dużym sitku liście mogą się lepiej rozwinąć, dzięki czemu woda dobrze wypłucze z nich smak i aromat.
Zaparzacze -według mnie najważniejsze narzędzie do przygotowania herbaty.  Susz pozostawiony w  filiżance diametralnie zmienia właściwości, smak i skład naparu, no i nie każdy lubi pływające liście w herbacie:) Polecam sitka przeznaczone do zawieszania w czajniczku (najlepiej aby były duże, gdyż w małych herbata ma zbyt mało miejsca aby się rozwinąć, przez co woda nie może ich dokładnie wypłukać.)
Podgrzewacze - służą do stawiania na nich czajników z herbatą. Dzięki nim napar herbaciany utrzymuje odpowiednią temperaturę. Należy jednak uważać aby nie stawiać na podgrzewaczach pustych czajniczków, gdyż może to spowodować ich pęknięcie. 

Jak podawać

Herbata powinna być podawana w odpowiednich naczyniach. Obok tak bardzo popularnych szklanek polecam porcelanowe filiżanki, które od wielu wieków towarzyszyły najlepszym herbatom świata i uważane są przez znawców za najlepszych towarzyszy herbacianego naparu. Nic tak nie smakuje jak doskonała herbata zaparzona w pięknym czajniczku i rozlana w piękne czarki - miny gości bezcenne :-)

Co i jak zrobić aby delektować się cudownym, aromatycznym i doskonale zaparzonym naparem swojej ulubionej herbaty lub może chcesz spróbować jakiejś egzotycznej nowej herbaty -- poczytaj, zastosuj moje rady i "siorbaj" ze smakiem, podróżując po dalekich plantacjach z filiżanką w dłoni. 

Herbaty BIAŁE
Herbatę białą parzymy podobnie jak zieloną. Zalewamy ją przefiltrowaną lub miękką wodą zagotowaną i schłodzoną do temperatury 80 stopni Celsjusza (2-4 minut od zagotowania się wody). Parzymy ją 2-6 minut, w zależności jakie napar chcemy otrzymać. Pierwsze parzenie posiada najmniej dobroczynnych właściwości. Drugie zaparzenie tych samych liści herbacianych jest najbardziej wartościowe. Czynność możemy powtórzyć nawet 4 razy. 

Herbata ZIELONA 

Uzyskiwanie wyśmienitego naparu z zielonej herbaty wymaga odpowiedniego postępowania. Liście zaparza się zagotowaną, przefiltrowaną lub miękką wodą w temperaturze 90 stopni Celsjusza (1-2 minut od momentu zagotowania się wody). Parzymy je 1,5-3 minuty. Jeśli przedłużymy tę czynność do 6 minut, herbata będzie mniej pobudzająca, ale niestety gorzka i cierpka w smaku. Zalecamy pić ją zgodnie z chińskim ludowym przysłowiem: „Pierwsze zaparzenie dla służby, drugie dla pana, a trzecie do podlania kwiatów”. 

Herbata PU-ERH

Pu-erh zalewamy wrzącą przefiltrowaną lub miękką wodą. Zaparzamy 3 minuty. Czynność można powtórzyć jeszcze dwa razy. Najlepiej pić ją godzinę po posiłku.
Aby wzbogacić dietę i uzyskać lepsze efekty w utracie zbędnych kilogramów polecamy spożywać herbatę Pu- Erh w połączeniu z różnymi gatunkami herbat, ponieważ każda z nich ma nam co innego do zaoferowania. Pamiętać należy, że cukier może zneutralizować niektóre lecznicze właściwości, dlatego też nie poleca się słodzenia herbaty Pu-Erh. Specjaliści zalecają picie 3-5 filiżanek czerwonej herbaty dziennie.

Herbata YERBA MATE

Zanim zaczniemy korzystać z tykwy (kalebase), trzeba ją najpierw odpowiednio przygotować.
Mate wsypujemy do tykwy i zalewamy ciepłą wodą o temperaturze około 75 stopni C i pozostawiamy na noc. Następnie wyskrobujemy wnętrze tykwy, tak by nie pozostały w nim resztki miąższu i pestek. Jeżeli nie zdołamy zeskrobać wszystkiego, należy czynność powtórzyć. Tykwę podczas użytkowania należy utrzymywać cały czas w wilgoci.
Parzenia w kalebase: napełnić 1/3 kalebase liśćmi mate, przewróć do góry nogami i parę razy potrząsnąć. Ma to na celu odpowiednie ułożenie liści. Kalebase należy trzymać pod kątem, by fusy mogły zgromadzić się na dole na ukos. Następnie dodać letniej wody o temperaturze 75 stopni Celsjusza (około 8 minut od momentu zagotowania się wody), tak aby zalała dno. Pozwolić, aby fusy nasiąkły, a potem włożyć głęboko metalową słomkę zwaną bombillą, wessać pierwsze gorzkie fusy i wypluć je. Następnie napełnić kalebase wodą do pełna, zaczekać około 5 minut i pić! Krótszy czas parzenia powoduje, że mate jest mocniejsza i bardziej pobudzająca oraz ma lżejszy smak. Napar można uzupełniać parokrotnie. Pierwsze parzenie jest najmniej smaczne, dlatego pije je przeważnie gospodarz, gdyż nie wypada podawać go gościom.
Mate można zalać również zimną, wręcz lodowatą wodą, ale dopiero za drugim razem. Polecamy na ciepłe dni!
Według zwyczaju Gaucho kalebase jest przekazywana gościom i za każdym razem zalewana wodą do pełna (jeden napar dla jednej osoby). Bombilla nie może być używana do mieszania. Oprócz tradycyjnego zaparzenia w kalebase można zaparzać mate kilkakrotnie w sposób europejski, kubek z zaparzaczem.  

ROOIBOS i HONEYBUSH

Herbatę zalewamy przefiltrowaną lub miękką wrzącą wodą. Parzymy 5 minut. Dłuższe parzenie nie powoduje, że napar staje się gorzki czy cierpki. Trzeba jednak wyciągnąć fusy, ponieważ listki unoszące się na powierzchni będą przeszkadzały w piciu. 

Herbaty CZARNE

Aby napar zachował najlepsze właściwości smakowe i unikalny aromat herbatę należy zaparzyć w ogrzanym wrzącą wodą, a następnie do sucha wytartym porcelanowym czajniczku używając miękkiej wody doprowadzonej do stadium „białej wody”. Stadium „białej wody” to moment, gdy woda wrze już na tyle, że pęcherzyki pary nadają jej biały kolor. Nie można jednak przesadzić, ponieważ gdy wrzątek osiągnie zbyt wysoką temperaturę aromat naszej herbaty uleci wraz ze zbyt gwałtownie parującą wodą.
Zasada „miękkiej wody” nie dotyczy tu herbat z regionu Assam – susz lepiej parzy się w twardej wodzie.
Wsyp od połowy do jednej łyżeczki suchej herbaty na każde 0,2litra wody. Jedna łyżeczka w tym wypadku odpowiada 2,5g. Jeśli parzysz herbatę w dzbanku lub czajniku dodaj dodatkową łyżeczkę na każdy litr naparu.

Fajny filmik znaleziony w sieci na temat spożycia herbaty w Polsce

Na razie tyle...ale już zapraszam do kolejnej części gdzie będzie  o najpopularniejszych gatunkach herbat, tych znanych i tych znanych trochę mniej, więc dla każdego coś dobrego. Jak zwykle zapraszam do lektury i komentowania. 

Właściwości herbaty oraz co zawiera

Nie muszę chyba nikogo przekonywać, że Herbata jest niezwykle cenna z powodu dużej ilości zawartych w niej wartościowych składników. Jednym z najbardziej znanym jest alkaloid - teina. To odpowiednik występujący w kawie - kofeiny, która jest odpowiedzialna za właściwości pobudzające i wzmacniające koncentrację, jednak dzięki garbnikowi - taninie, znajdującemu się w herbacie działa ona wolniej i łagodniej. W filiżance herbaty mamy około 60-90 miligramów teiny. Flawonidy to najistotniejsze pod względem chemicznym składniki naparu. Te same składniki występują również w owocach, warzywach, soku owocowym i czerwonym winie. Związki te mają silne właściwości przeciwutleniające oraz zdolność wiązania metali, chronią organizm przed szkodliwymi wolnymi rodnikami. Zależnie od sposobu i czasu parzenia, regionu z którego pochodzi, w filiżance herbaty mamy od 140 do 300 miligramów polifenoli . Równie cennym składnikiem każdej herbaty - zarówno zielonej, czarnej jak i czerwonej, jest teanina. Ten aminokwas pochodną kwasu glutaminowego, można znaleźć  w krzewie herbacianym. W jednej filiżance herbaty czarnej znajdziemy od 18 do 22 miligramów. Obniżając ciśnienie i korzystnie stymuluję procesy mózgowe, sprawiając że pod jej wpływem osiąga się stan koncentracji oraz jednoczesne odprężenie. O aromacie w herbacie decydują występujące w niej olejki eteryczne. Napar jest również bogaty w witaminy min. z grupy B (B1, B2), kwas foliowy, witaminy A, C, K, oraz katechiny najwięcej w zielonej i czerwonej jednak do naparu przenikają tylko w śladowych ilościach. Susz herbaciany zawiera również fluor, wapń, żelazo, potas, sód, i cynk. Najbogatsze w te składniki są herbaty białe i zielone. Natomiast najwięcej taniny znajduje się w herbacie czerwonej fermentowanej do max 50%.

Właściwości zdrowotne PU-ERH
Herbata Pu-erh zawiera najwięcej związków mineralnych i mikroelementów oraz kofeiny (teiny), manganu, wapnia, fluoru, olejków eterycznych, i białka. Choć smak tej herbaty może być nieco ziemisty, to herbata ta jest niezmiernie korzystna dla organizmu człowieka.

• Skutecznie walczy z nadwagą (zwana zabójcą tłuszczu)
• Obniża poziom cholesterolu
• Pomaga w koncentracji
• Poprawia krążenie obwodowe i mózgowe
• Hamuje zmiany miażdżycowe
• Poprawia pamięć
• Reguluje przemianę materii
• Wspomaga pracę wątroby i wzmacnia ją
• Zawarty w niej fluor skutecznie zapobiega próchnicy
• Przyspiesza trawienie alkoholu
• Pomaga zwalczyć zły nastrój, a nawet lekką depresję
• Reguluje działanie układu pokarmowego
• Ma właściwości moczopędne
• Obniża ciśnienie
• Wzmacnia organizm.

Morderca tłuszczu - tak Amerykanie nazywają czerwoną herbatę Pu-Erh. Zawarte w herbacie związki aktywują enzymy pokarmowe do wydzielania soków trawiennych oraz pobudzają pracę jelit. Właściwości te wpływają na metabolizm tłuszczowy, zmieniając ilość tłuszczu w tkance podskórnej. Wyjątkową skuteczność herbaty Pu-Erh w walce z tłuszczem potwierdzają francuskie badania przeprowadzone w jednej z Paryskich klinik. 88 proc. pacjentów pijących regularnie herbatę w ciągu miesiąca straciło od 3 do 10 kg. Ciekawym jest fakt, że utrata wagi nastąpiła przy normalnym sposobie odżywiania. Ważne jest również to, że spadek wagi się utrzymywał.
Herbata Pu-Erh atakuje jedynie zbędne pokłady tłuszczu w naszym organiźmie, dlatego też bez obaw mogą ją pić osoby, które kilogramów nie chcą utracić. 

HERBATY BIAŁE 
Można śmiało powiedzieć, że herbaty białe są najzdrowszymi herbatami na świecie. Są one bardzo rzadkie i wymagają dużej staranności, jeżeli chodzi o zbiór. Ten rodzaj herbaty pochodzi głównie z Chin. Na plantacjach zbieraczki pracują w rękawiczkach i przestrzegają specjalnej diety, która wyklucza ostre potrawy, aby zapach potu nie wpłynął na pogorszenie jakości naparu. 
Zbiór herbaty białej odbywa się raz do roku na wiosnę. Zbiera się tylko nierozwinięte pączki i dwa srebrzyste listki z wierzchołków krzaków i z wielką starannością poddaje się je tylko dwóm procesom: więdnięciu oraz suszeniu. Nie poddaje się ich procesowi fermentacji. Smak herbaty białej przypomina smak zielonej, ale jest bardziej delikatny i aromatyczny. Napar ma jasno-słomkowy kolor. Liście herbaty, choć wyglądają na duże, sprawiają wrażenie lekkich i delikatnych. Pokryte są lekkim puszkiem o srebrnym lub szaro-zielonym kolorze. Wymienię kilka właściwości i herbaty białej :

• Nazywana jest źródłem młodości dlatego, że opóźnia procesy starzenia dzięki dużej zawartości polifenoli (47%). Jedna filiżanka zawiera ich tyle, co 12 szklanek soku pomarańczowego!!!
• Wiąże wolne rodniki, które powodują zmarszczki (dostępne są nawet kosmetyki produkowane na bazie białej herbaty). 
• Działa antybakteryjnie i przeciwzapalnie. 
• Posiada trzy razy silniejsze niż zielona herbata właściwości antyoksydacyjne i anty mutagenne, dzięki czemu zapobiega nowotworom. Polecana głównie dla osób z genetycznym obciążeniem tego rodzaju chorobami. 
• Poprawia krążenie krwi. 
• Obniża poziom złego cholesterolu i ogranicza ryzyko zawału serca. 
• Zawiera śladowe ilości witamin, głównie witaminy C i zatrzymuje ją w organizmie. 
• Dzięki wysokiej zawartości fluoru chroni zęby przed próchnicą. 
• Dzięki zawartości teiny pobudza organizm i wzmaga koncentrację. 
• Redukuje napięcie i stres. 

MATE
„Zielone złoto Indian” uzyskuje się z liści wiecznie zielonego krzewu zwanego ostrokrzewem paragwajskim. Jest to roślina o wysokości około 6 metrów, która ma twarde lśniące liście o ostrych, ząbkowanych krawędziach i małe czerwone owoce. Kwitnie w okresie pomiędzy październikiem a grudniem. 
Zbiór polega na ścięciu wyrośniętych gałęzi i suszeniu ich nad ogniem w taki sposób, aby suszone liście zachowały swój zielony kolor. Następnie liście rozdrabnia się na małe cząsteczki. 
Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje mate: zieloną i prażoną oraz ich aromatyzowane odmiany. 
Jako pierwsi z cudownych właściwości naparu korzystali Indianie Guarani, którzy zadziwiali swoim doskonałym zdrowiem i odpornością na choroby.
W Ameryce Południowej lokalna ludność zaparza mate w oryginalnych tykwach znanych jako kalebase, mateo lub guampa i pije przez słomkę zwaną bombilla. Jest to napój narodowy, więc każde ważne spotkanie przy stole rozpoczyna się od wypicia mate podawanej sobie z rąk do rąk. Istnieją tradycyjne zasady picia tego napoju, których złamanie grozi obrazą zgromadzonych. Ale o tym innym razem.
Mate pije się na rożne sposoby: na gorąco lub na zimno (terere), z cukrem lub bez, z dodatkiem mleka, cytryny, a nawet rumu albo ginu lub soku brzoskwiniowego czy pomarańczowego. 
Właściwości mate 

• Hamuje apetyt, a dokładniej łagodzi łaknienie, blokując odpowiednie receptory w mózgu. Indianie potrafili obejść się bez jedzenia przez wiele dni, pijąc i żując tylko mate... 
• Zawiera wiele witamin: A, C, E, B1,B2, karoten, ryboflawinę, kwas nikotynowy, pantotenian wapnia, magnez, żelazo, potas, sód, krzem, fosforany, kwas chlorowodorowy, chlorofil, cholinę inozytol i witaminę H. Naukowcy stwierdzili, że mate zawiera wszystkie niezbędne do podtrzymania życia witaminy. 
• Zawiera mateinę, która działa pobudzająco, tak jak kofeina i tanina, lecz nie powoduje wzrostu ciśnienia i bezsenności. 
• Napar mate znakomicie działa na organizm człowieka. Poprawia koncentrację, wyostrza zmysły, zwiększa odporność na stres i polepsza nastrój. 
• Uznawana jest za środek przeciwreumatyczny. 
• Jest moczopędna, dzięki czemu usuwa toksyny z organizmu. 
• Wspomaga przemianę materii i wydalanie. Prowadzi do spalania większej ilości kalorii. 
• Zawiera ksantynę, która rozluźnia mięśnie i rozszerza oskrzela, dzięki czemu wspomaga leczenie astmy. 
• Stymuluje centralny układ nerwowy, nie powodując uzależnienia. 
• Obniża ciśnienie krwi. 
• Nie ma negatywnego wpływu na sen. 
• Nie jest jednak wskazana dla ludzi z chorobą wrzodową.

HERBATY ZIELONE  
Najprościej uzyskuje się ją, umieszczając świeże liści nad parą w celu zachowania zielonego koloru i następnie susząc je (herbata niefermentowana). Jednak w produkcji wielu gatunków zielonych herbat stosuje się dodatkowo inne technologie, takie jak prażenie liści w kadziach lub na otwartym ogniu (niektóre odmiany chińskie, na przykład Lung Ching, Lu An Gua Pian lub Ding Gu Da Fang) lub szybkie odparowywanie liści (zielone herbaty z Japonii).
Najlepszą herbatę otrzymuje się z małych, młodych liści lub tipsów, czyli pączków z wierzchołka krzewu). Z pączków często plecie się wiązanki (na przykład Pai Mu Tan), które po zalaniu wodą rozwijają się, ciesząc wzrok i kojąc umysł. Są to chińskie specjały, które idealnie nadają się na prezent. 
Dostępne są również herbaty kwiatowe, czyli takie, których liście (gdy są jeszcze świeże) umieszcza się z kwiatami jaśminu, róży lub osmantusa. Herbaty kwiatowe są zaliczane do tych klasycznych, nie aromatyzowanych. 
Liście herbaty zielonej muszą być poddane obróbce bezpośrednio po zbiorze. 
- W Japonii blanszuje się je parą wodną. Niszczone są wtedy enzymy, a utlenianie powoduje, że liście zachowują zieloną barwę i większość cennych substancji. Japońskie herbaty mają wygląd płaskich ciętych listków. 
W Chinach natomiast liście rozkłada się na specjalnych suchych blachach i mocno podgrzewa nad ogniem, następnie w zależności od rodzaju i przeznaczenia poddaje się je dalszej obróbce w zwijarkach lub gorących kotłach.
Oprócz wspaniałego smaku zielona herbata ma także bardzo cenne właściwości lecznicze. 
Napar z niej nie musi być wcale zielony. Po zalaniu wodą otrzymujemy w filiżance jasny płyn o odcieniu przechodzącym od żółtego do brązu. 
Właściwości zielonej herbaty 

• Każda filiżanka tego napoju zawiera wiele witamin (A, B, B2, C, E), minerałów i makroelementów (sód, potas, wapń, magnez, fluor, żelazo, mangan, cynk). 
• Obniża poziom cholesterolu, który jest główną przyczyną zawałów sera i udarów mózgu. Reguluje ciśnienie krwi, łagodnie stymuluje krążenie i zapobiega zwężeniu naczyń krwionośnych. 
• Pita regularnie zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby nowotworowe od 10 do 15%. 
• Wzmacnia zęby i kości. 
• Reguluje procesy trawienne. 
• Hamuje procesy starzenia. 
• Dzięki zawartości teiny działa pobudzająco, poprawia koncentrację i wspomaga szybkość zapamiętywania. 
• Chroni przed wirusami i grypą 
• Wspomaga leczenie cukrzycy, zapobiegając wzrostowi poziomu cukru we krwi 
• Ma działanie moczopędne, dzięki czemu pozwala szybciej pozbyć się toksyn z organizmu 
• Neutralizuje nikotynę. 
• Kompresy z zielonej herbaty przykładane na zmęczone powieki przywracają oczom blask. 

CZARNE HERBATY

Herbaty tego rodzaju wytwarzane są z liści fermentowanej herbaty zielonej. Procesy, którym poddawane są zebrane zielone liście znacznie się różnią w zależności od regionu, jednak można wyróżnić parę podstawowych etapów obróbki: więdnięcie, zwijanie, fermentowanie i suszenie.

Właściwości czarnej herbaty:

• Działa pobudzająco-zawiera dużo teiny.
• Hamuje rozwój bakterii w układzie pokarmowym i pobudza go do wydzielania soków trawiennych
• Obniża ciśnienie krwi poprawiając przy tym krążenie zmniejszając ryzyko wystąpienia chorób serca.
• Zawarte w czarnej herbacie flawonoidy wzmacniają naczynia krwionośne i przeciwdziałają zakrzepom krwi.
• Dzięki zawartości fluoru chroni zęby przed próchnicą.
• Zawiera dużo garbników, co może zmniejszyć wchłanianie się minerałów i mikroelementów do organizmu.
• Garbniki wydzielane w trakcie długiego parzenia zmniejszają ryzyko zachorowania na niektóre rodzaje raka. Jednak herbata traci swój smak, staje się gorzka i może powodować zgagę.

ROOIBOS i spółka (Rooibos to moja ulubiona herbata- chociaż te gatunki nie powinny być nazywane herbatą, ponieważ nie pochodzą z krzewu Camellia).

Główna zaletą „czerwonego krzewu” jest to, że nie zawiera on ani kofeiny, ani garbnika, dlatego nadaje się nawet dla dzieci. Cieszy się za to bogactwem żelaza, dlatego też wskazana jest osobą, które skarżą się na jego niedobór. Następnym plusem tej herbaty jest wysoka zawartość witaminy C, wielu substancji mineralnych i mikroelementów takich jak wcześniej wspomniane żelazo, cynk, miedź, mangan, wapń, potas, fluor, magnez, sód. Poza tym zmniejsza ona apetyt na słodycze i podnosi odporność organizmu. Jeśli masz problemy z zasypianiem to Rooibos okaże się dla Ciebie doskonałym rozwiązaniem. Herbata ta nie została wzbogacona w środki konserwujące czy barwniki. Ma doskonały, naturalny smak, jest lekko słodka, aromatyczna i łagodna. Ten gatunek herbaty ma zatem liczne właściwości lecznicze, a do najważniejszych należą: - działanie rozkurczowe, - stymulacja wytwarzania pokarmu u kobiet karmiących, - pomoc przy problemach żołądkowych i trawiennych, - pomoc przy alergiach, katarze siennym, astmie, - zapobieganie różnym chorobom skóry, - łagodzenie bólu głowy, nerwowości, -obniżanie ciśnienia , - pobudzanie przemiany materii(co z kolei wspomaga kuracje odchudzające). Rooibos opóźnia również proces starzenia, wzmacnia odporność organizmu, korzystnie wpływa na zęby, kości, skórę. Gatunek ten cieszy się dużym uznaniem wśród osób uprawiających aktywny tryb życia, można ją pić przez cały dzień. Rankiem pobudza nas do życia, w ciągu dnia gasi pragnienie, a w godzinach wieczornych filiżanka herbaty Rooibos jest doskonała aby się odprężyć i spokojnie zasnąć. Są także inne napary, których właściwości mają moc leczniczą. Tu wymienić można Lapacho pobudzającą układ odpornościowy. Leczy ona także grzybicę jelit, jak również wchłania z nich nadmiar glukozy. Cieszy się więc popularnością u osób chorych na cukrzycę. Yerba Mate będąca bogatym źródłem witamin i soli mineralnych posiada także silne działanie pobudzające. Może być więc zamiennikiem porannej kawy. Działając moczopędnie, usuwa z organizmu toksyny. Usprawnia pamięć i koncentrację. Ze względu na silne właściwości stymulujące nie mogą pić Yerba Mate, kobiety w ciąży oraz mamy karmiące piersią.

"Herbata jest podróżą w wiele miejsc, ale przede wszystkim zabiera nas tam, gdzie znajdujemy spokój i ciszę, gdzie możemy naładować akumulatory i się odprężyć".

Myślę, że to doskonały cytat i nic więcej dodawać do tej części chyba nie trzeba. Zapraszam do lektury następnej części w której przybliżę jak zaparzyć poszczególne gatunki herbat aby delektować się tymi wszystkimi aromatami , którymi obdarzyła  nas natura . 
Zapraszam również do komentowania i dzielenia się swoimi opiniami:)

Uprawa i przetwarzanie listków herbaty

Sięgamy po herbatę każdego dnia co najmniej kilka razy. Ja osobiście piję ją  przynajmniej pięć razy w ciągu dnia. Jednak tak naprawdę wiedza na temat herbaty praktycznie nie istnieje lub bardzo mało o niej wiemy. Ten blog jest właśnie po to, aby więcej ludzi mogło zgłębić tę tajemnicę.
A więc do dzieła:)
Droga herbaty od sadzonki posadzonej na plantacji, do momentu zalania jej gorącą wodą  w naszym domu jest bardzo daleka - zarówno dosłownie, jak i w przenośni. Te listki które wrzucamy do filiżanki, pochodzą z oddalonych o tysiące kilometrów krajów, a jej uprawa wymaga ogromnej wiedzy i dużego nakładu pracy. Herbata w większości jest zbierana ręcznie, choć w Japonii, gdzie siła robocza jest bardzo droga, listki zbiera się maszynowo. Zbiór herbaty to coś więcej niż tylko zrywanie liści z krzewu. Sposób ich zrywania ma ogromny wpływ na jakość suszu, który wrzucamy do filiżanek. Liście zbiera się w określonym czasie ręcznie, mimo, że zbiór taki jest niezwykle pracochłonny i kosztowny lecz takie postępowanie jest warunkiem uzyskania herbaty najwyższej jakości. Te same krzewy odwiedzane są przez zbieraczki regularnie co pięć - siedem dni. Aby herbata uzyskana z takiego zbioru była najlepsza zbieraczka musi  zebrać tylko pączek i dwa świeże listki - to tzw. zbiór dokładny. Z ciekawostek: dziennie zbieraczka zbiera około 16 kg liści. Na kilogram świeżo zerwanej, nieprzetworzonej herbaty składa się od 2 tyś do 3 tyś liści, więc praca na plantacji nie należy do najlżejszych. Aby uzyskać herbatę finalną potrzeba około 4 kg liści.   
Zebrane liście poddaje się w zależności od tego, jaką herbatę chcemy uzyskać - odrębnym procesom.
Herbatę CZARNĄ uzyskujemy stosując pięć różnych etapów : więdnięcie, skręcanie, fermentacja, suszenie i sortowanie liści. 
Więdnięcie ma na celu usunięcie z liści nadmiaru wody i trwa zwykle od12 do 24 godzin. Cienka warstwa świeżo zerwanych liści zostaje rozłożona na stołach i jest poddawana działaniu ciepłego powietrza (nadmuchiwanego od spodu). Skręcanie to przygotowanie do utleniania, ponieważ wydobywa z liści soki zawierające enzymy i rozrywa ściany komórkowe. Utlenianie to nic innego jak fermentacja, która trwa kilkadziesiąt minut. W tym czasie wszystkie substancje wydobyte podczas poprzednich etapów, podlegają działaniu tlenu, w wyniku czego zachodzą reakcje chemiczne wpływające na zmianę właściwości liści. Aby przerwać proces fermentacji konieczne jest szybkie wysuszenie, aby otrzymać suchy, dający się przechować liść herbaty. I wreszcie  ostatni etap - sortowanie. W zależności od stopnia rozdrobnienia liścia (od całego liścia do pyłu herbacianego).  
Zupełne odmienna herbata BIAŁA i ZIELONA Obie powstają bez etapu fermentacji. Te same listki a zupełnie inny wygląd, smak, aromat i genialne  właściwości. Praca przy tych herbatach wymaga dużej staranności i ostrożności (aby nie dopuścić do rozpoczęcia procesu fermentacji). Ich liście poddaje się działaniu pary wodnej (to sposób Japonii), a w Chinach praży się liście na dużych patelniach. W produkcji białych herbat pomija się nawet więdnięcie, przez co napar ma srebrny odcień i bardzo delikatny smak. Jeżeli masz ochotę spróbować jak smakuję biała herbata (mam w ofercie BIAŁĄ DAMĘ) lub jeśli będziesz w pobliżu zapraszam na filiżankę. 
OOLONG i PU-ERH to herbaty pośrednie pomiędzy czarnymi a zielonymi, bo są fermentowane. Po etapie więdnięcia liście umieszcza się w koszach i potrząsając ociera się ich brzegi, ułatwi to proces fermentacji, bo fermentacja jest tylko częściowa, tylko do momentu aż brzegi liści zabarwią się na czerwono a środek jest jeszcze zielony. Następnie liście są suszone. W następnej części wyjaśnię ich liczne właściwości szczególnie właściwości odchudzające potwierdzone przez amerykańskich naukowców oraz moją teściową, która dzięki pu-erh straciła zbędne kilogramy:)Tymczasem  już teraz zapraszam do lektury kolejnej części o właściwościach herbat.
Herbaty ŻÓŁTE mają wyjątkowy aromat. Są tylko w  minimalnym stopniu poddawana fermentacji (około 13%) zajmują miejsce między herbatami zielonymi i czerwonymi. Ich największa produkcją zajmują się głównie Chińczycy i Tajwańczycy.

Fajny filmik z Youtube o

Sri Lanka - Nuwara Eliya & Central

Highlands można sobie

popatrzeć i pomarzyć

Spełniłem moje największe marzenie o własnej herbaciarni

Witam Cię i cieszę się z Twoich odwiedzin, bo oznacza to, że potrzebujesz "CHWILI WYTCHNIENIA".

Przekraczając próg mojego bloga wchodzisz w inną magiczną rzeczywistość przy filiżance

wspaniałej aromatycznej herbaty. Miejsce to jest namiastką moich marzeń o małym, kameralnym, uroczym sklepiku z herbatą, kawą, przyprawami z każdego zakątka świata, delikatnymi filiżankami oraz całą magiczną otoczką, która się z tym wiąże.

ZAPRASZAM DO ŚRODKA NA FILIŻANKĘ DOSKONAŁEJ HERBATY.

Najważniejsze w życiu to robić to co się kocha.

Moje marzenie się spełniło i otworzyłem herbaciarnię - jestem z niej dumny i uwielbiam spędzać w niej czas i dzielić się wiedzą z moimi klientami, których mam coraz więcej i to jest fajne, bo ludzie zamiast pić ekspresówki wolą delektować się doskonałą herbatą. Zapraszam do mojego e-sklepu - moją ofertę coraz bardziej rozszerzam i posiadam w nim coraz pokaźniejszą kolekcję  herbat, kaw oraz przypraw z najlepszych plantacji na świecie. 

OCZYWIŚCIE ZAPRASZAM WSZYSTKICH NA FILIŻANKĘ DOSKONAŁEJ HERBATY DO WŁADYSŁAWOWA:)

MOJA HERBACIARNIA - MOJE KRÓLESTWO :-)

Dla dociekliwych proponuję trochę historii o herbacie 

Jak głosi chińska legenda około 5000 lat temu cesarz Szen Nung, podróżując przez chińskie wsie, poprosił o zagotowanie wody, która była brudna i nie nadawała się do wypicia. W tym czasie powiew wiatru  zerwał liść z rosnącej nieopodal rośliny, strącając go wprost do naczynia z gorącą wodą. Zdziwiony i zaciekawiony zarazem cesarz zaczekał, aż liść zmięknie, po czym wypił łyk napoju. I w ten sposób narodziła się herbata, napar z liści i pączków rośliny Camellia sinensis. I TAK WSZYSTKO SIĘ ZACZĘŁO...

 Bo gdy wrzucamy listki do filiżanki i zalewamy gorącą wodą to dopiero początek bowiem te liście to dar Natury, który ma długą historię, był wychwalany przez cesarzy, królów, opisywali ją licznie poeci. 

Uprawa krzewu herbaty rozpoczęła się w Chinach, w prowincji Yunnan, około 350 r.n.e., Wcześniej korzystano z krzewów dziko rosnących. Pierwotnie napar traktowano jak lek i środek wzmacniający - sporządzano gęsty płyn i dodawano ostre przyprawy. Dziś herbatę uprawia się w Kenii, Turcji, Indonezji, Wietnamie, Argentynie, Bangladeszu, Iranie, Malawi, Ugandzie, Kamerunie, Mauritiusie, Zimbabwe, Gruzji i w wielu innych.    
Najwięksi producenci to Chiny i Indie na trzecim miejscu jest Sri Lanka. Roczna produkcja herbaty na świecie to 3 miliony ton! Liście herbaty to niezwykła roślina, która inspirowała, dawała początek ceremoniom, była przyczyną wojen, leczyła i po dzień dzisiejszy napar z liści Camellia sinensis jest jednym z najpopularniejszych na świecie. Jednak różne kraje różnie przygotowują herbatę i w różny sposób czerpią radość z picia najdoskonalszego napoju. 
W Indiach herbatę przygotowuję się z mlekiem, cukrem i przyprawami... Herbata z imbirem, kardamonem, goździkami, cynamonem i czarnym pieprzem nazywa się masala chai. 
W Iranie i Afganistanie herbata jest napojem narodowym i pita jest na słodko. Podaje się ją na spodkach, z których herbatę sączy się trzymając w ustach grudkę cukru.
W Egipcie herbata Beduinów przygotowuję się w tradycyjnie - zanurza się czarne liście na kilka minut we wrzątku. Osłodzona cukrem trzcinowym i doprawia świeżą miętą. 

                                                                     Cukier kandyzowany

W Tybecie herbatę piję się codziennie od rana do wieczora. Napar z czarnych liści parzy się kilka godzin, następnie wlewa się go do pustego bambusa, dodaję się garść soli, szczyptę sody i duży kawałek masła. 
W Chinach są dwa sposoby przygotowania herbaty:
- napar przygotowuję się w oddzielnych miseczkach z porcelany zwanych zhong lub gaiwan. 
- Drugi sposób to swoista ceremonia, herbatę parzy się w małych glinianych czajniczkach zwanych yixing. Do każdego gatunku stosuję się inne czajniczki, aby nie przenikał smak - glina wchłania smak, zapach i kolor zaparzanej w nim herbaty. Przysłowie mówi, że po kilku takich zaparzeniach wystarczy wlać do owego dzbanka czysty wrzątek i już mamy doskonałą herbatę:)
W Afryce Północnej częstowanie herbatą jest oznaką gościnności. Podczas przygotowywania i picia zapala się kadzidełko, następnie wszyscy uczestnicy myją ręce w olejku pomarańczowym, obserwując gospodarza jak przygotowuje napar. Podaje się tam trzy napary, z których każdy jest słodszy od poprzedniego. Ostatnia filiżanka oznacza, że spotkanie właśnie dobiegło końca. Czyli co kraj to obyczaj. 
Herbata przyrządzana jest na tyle sposobów, ile jest narodowości, jednak wszystkim smakuje tak samo dobrze - zachęcam do picia herbaty, ponieważ jak powiedział chiński filozof Tien Yiheng dynastia Ming " Herbatę piję się, by uciszyć zgiełk świata"

Następna część będzie o uprawie i przetwarzaniu herbaty - zapraszam